Translate

Sponsor

บินเที่ยวภูเก็จครั้งแรกใน 48 ชั่วโมง (Phuket 1st Time in 48 Hrs)


"นักเดินทางจะไม่รอโอกาส แต่เขาจะสร้างมันขึ้นมา"
- นิรนาม

 เคยซื้อสมุดบันทึกเล่มหนึ่่งแล้วมีข้อความนี้บนหน้าปก
วันหยุด เสาร์ - อาทิตย์ มีเวลาเที่ยว 2 วัน ไปไหนได้บ้าง
ทุกวันนี้การเดินทางมันง่าย จะบินไปไหนก็ไม่ได้ยาก
CLMV / บาหลี / สิงคโปร์ / มาเก๊า / ฮ่องกง  และน่าจะมีอื่น ๆ อีกมากมาย

แต่ครั้งนี้บินมาเที่ยวภูเก็ต และมีเป้าหมาย 2 อย่าง
1. ถ่ายรูปกับเครื่องที่หาดไม้ขาว ตามกระทู้พันทิพกระทู้นี้ https://pantip.com/topic/34728347
2. เดินเที่ยวย่านภูเก็จเมืองเก่า Phuket Old Town

 ค่าเดินทางรอบนี้
ค่าเครื่องบิน 535.00 บาท
Take a break at Naiyang beach 350 บาท
ชิโนทาวน์ แกลลอรี่ โฮสเทล 487.50 บาท
ค่า Taxi กลับจากหาดไม้ขาว 500 บาท
ค่า AIRPORT BUS PHUKET (ไป-กลับ) 200 บาท

 รวม  2072.50 บาท

 * ค่าเครื่องบินใช้แต้ม Air Asia แลกมา ช่วงโปร 1,000 แต้ม ไปกลับใช้ 2,000 แต้ม เหลือจ่ายค่าน้ำมัน ค่าภาษีสนามบินและค่าภาษีมูลค่าเพิ่ม


เดินทางหัวค่ำวันศุกร์ไปถึงภูเก็ตตอนประมาณ 4 ทุ่ม
ตอนแรกคาดว่าจะเรียกรถไปที่พักไม่อยากรบกวนเจ้าของให้มารับ
ก้าวแรกที่ถึงสนามบินเรียกรถ Taxi ภูเก็ต หรือ แม้แต่ใช้ App ถึงรู้ว่า ค่ารถที่ภูเก็ตโหดมากระยะทางไม่ถึง 5 กิโลเมตร ค่ารถปาไป 300 บาท เลยโทรหาเจ้าของที่พักให้มารับ เจ้าของก็น่ารักมาก บอกเข้าใจว่าค่ารถที่นี่แพงเลยรอรับลูกค้าที่จะมาพักที่นี่ทุกคน

 Take a break at Naiyang beach (เทค อะ เบรค แอด ในยาง บีช)

 เจ้าของรับมาถึงที่พักเรียบร้อยที่นี่เป็น Hostel นอนรวม ห้องละ 4 คน เป็นสาวฝรั่งหมดเลย จองผ่าน Booking.com คืนละ 350 บาท ห้องเดี่ยวจะคืนละ 900 บาท


ห้องหนึ่งมีเตียง 2 ชั้น 2 เตียง กับ 1 ห้องน้ำ
มีของว่างให้ทาน 24 ชั่วโมง
มุมบริจาคของจากคนที่เข้าพักก่อนหน้า หยิบไปใช้ได้เลยฟรี ๆ จ้า
เช้าวันแรก
ตื่นมาก็ Say Hi Good Morning กับเพื่อนร่วมห้องกันนิดหน่อย ภารกิจแรกไปถ่ายรูปกับเครื่องบินที่หาดไม้ขาว ที่เลือกที่พักที่นี่เพราะใกล้ชายหาด เพราะเคยมีคนบอกว่ามันสามารถเดินไปที่หาดไม้ขาวได้









วันที่ไปถึงสภาพอากาศไม่ค่อยดี คลื่นซัดฝั่งแรงมาก แอบน่ากลัวเหมือนกัน แล้ว 1 กิโลเมตรในการเดินจากหาดในยาง ไปฝั่ง หาดไม้ขาว เล่นเอาเหนื่อยอยู่นะ กินเวลาประมาณ 20 นาทีได้ ก็คิดซะว่าลองดูเป็นประสบการณ์



พอมาถึงที่ พึ่งรู้ว่าวันนี้ลมเปลี่ยนทิศ เครื่องบินเลยเปลี่ยนทางลง ไม่ได้ภาพอย่างที่ใจอยากได้เลย แถมเจอฝนลงโครมใหญ่ด้วย ทำยังไงได้กับเรื่องฟ้าฝน กลับที่พักเก็บของเตรียมเข้าเมืองภูเก็ตค่ะ ใช้ Grab เรียกไปที่พัก 500 บาท ค่ะ หน้ามืด...

 ที่พักโทรไปบอกที่ท่ารถ ให้มารับที่หน้าปากซอยที่พัก ค่ารถ AIRPORT BUS 100 บาท ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งก็ถึงตัวเมือง บอกคนขับรถว่า "ขอลงแยกถนนเยาวราชตัดกับดีบุก" ค่ะ



จะเช็คอินที่นี่สังเกตว่า เขาเขียน "ภูเก็ต" ว่า "ภูเก็จ" เลยลองเสิร์ชดูถึงรู้ว่า เดิมคำว่า ภูเก็ต นั้นใช้คำว่า "ภูเก็จ" แปลว่าเมืองแก้ว

CHINO TOWN GALLERY HOSTEL

คืนนี้พักที่นี่ โรงแรมนี้จะมีทั้งส่วนที่เป็นโรงแรมกับโฮสเทล เรานอนส่วนที่เป็นโฮสเทล ห้องเล็กสุดนอนได้ 2 คน จริง ๆ เสริมได้อีกคน ราคา 487.50 บาท ราคาแตกต่างกันแล้วแต่ช่วงเวลาและโปรโมชันนะ ห้องน้ำเป็นห้องน้ำรวมแต่ถือว่าดี มีเครื่องน้ำอุ่น มีไดร์เป่าผมให้ มีโซนนั่งทานอาหารด้านนอก มี Wi-Fi แต่ในห้องก็มีโต๊ะให้นั่งทานอาหารเขียนหนังสือได้นะ







ออกมาสำรวจเมืองยามเย็นกันค่ะ
ถนนคนเดินภูเก็ต หลาดใหญ่ หรือ Phuket Walking Street จะมีทุกวันอาทิตย์ที่ถนนถลาง แต่วันนี้เสาร์ เรามาเดินสำรวจร้านเมืองเก่าภูเก็จกันสักหน่อย

















เมืองเก่าภูเก็จเมืองแห่งความอาร์ต ตึกเก่า สตรีทอาร์ต และของกิน
ส่วนมื้อเย็นนี้ ฝากท้องไว้ที่นี่

 โกปี้เตี่ยม บาย วิไล 
ที่ตั้ง: 18 ถนนถลาง ตำบลตลาดใหญ่ อำเภอเมืองภูเก็ต จ.ภูเก็ต
เวลาเปิด-ปิด: 11.00 – 22.00 น.
โทร. 083 606 9776















มาร้านนี้ต้องกินอาหารฮกเกี้ยนเดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึง เราสั่ง บะกุ๊ดเต๋ หม้อไฟฮกเกี้ยนมากิน กินไปแล้วรับรู้ถึงการกินอาหารเป็นยาเลยจริง ๆ คนที่ไม่ชอบกินผัก กินเครื่องเทศ เลยรู้สึกเหมือนกินยา แต่กินแล้วรู้สึกดีนะ
วางแผนเที่ยววันพรุ่งนี้ต่อจ้า

 วันที่สอง
ตื่นเช้าออกมาหากาแฟกินกันที่ตัวเมืองเก่า เดินมาสุ่ม ๆ เข้าร้านนี้

 ไต่ตง คาเฟ่
ที่ตั้ง : 54 ถ.ถลาง ต.ตลาดใหญ่, อำเภอเมืองภูเก็ต จ.ภูเก็ต 83000
เวลาเปิด-ปิด : 08:00 - 20:30 น.
โทร. 081 894 3199
















ศูนย์บริการข้อมูลท่องเที่ยว เทศบาลนครภูเก็ต
ที่อยู่ : 63  ถนนถลาง อำเภอเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต
เบอร์โทร : 076 214 306
เวลาเปิด-ปิด : 08.30 – 16.30 น.

ด้านในจะมีนิทรรศการภาพถ่ายและเรื่องราวประวัติความเป็นมาของจังหวัดภูเก็ตตั้งแต่อดีต ไม่ว่าจะเป็น วิถีชีวิตความเป็นอยู่ ประเพณี และวัฒนธรรมด้านต่างๆ เช่น อาหารท้องถิ่น การแต่งกาย ภาษาถิ่น ประกอบอาชีพ รวมถึงได้เห็นบ้านแบบชีโน-โปรตุกีส ที่ก่อสร้างตามแบบดั้งเดิมด้วย

















 

เดินไปถ่ายรูปกับสตรีทอาร์ต ฝีมือกราฟิตี้ชื่อดัง Alex Face แลนด์มาร์คของที่นี่กัน



ส่วนนี้ของเป็นกราฟฟิตี้ ที่คนไทยรักมากที่สุด

ไปหาขนมท้องถิ่นกินกัน เดินไปซอยอุ่นอุทิศก็จะได้กินทั้งขนมอาโป้ง และ โอ้เอ๋ว 





อาโป๊งแม่สุณี
อาโป้งป้งหอมหวานกรอบด้านนอกนุ่มด้านใน กับร้านในตำนานที่เปิดขายมากว่า 50 ปี
ทั้งเตา ทั้งวิธีทำดูคลาสสิคมาก คนอื่นเขาสั่งกันเป็นกล่อง ๆ เราขอเขาซื้อ 1 ชิ้น เขาเลยลัดคิวให้เราได้ชิมก่อน ใจดีจริง ๆ เลยค่ะ







โอ้เอ๋ว น้ำแข็งไสภูเก็ตสไตล์  
โอ๊ะเอ๋ว มีลักษณะเป็นวุ้นไม่มีสีไม่มีรส โปะน้ำแข็งไส ราดน้ำเชื่อม เพิ่มเติมเครื่องได้อย่าง ถั่วแดงต้ม วุ้นดำ (คนภูเก็ตเรียกเฉาก๊วยว่าวุ้นดำ) แตงโม หรือกล้วย ไปอ่านมาเขาบอกว่าเวลาสั่งจะสั่งเป็นโค้ด เช่น ขาว-แดง, ขาว-ดำ, ขาว-แดง-ดำ ซึ่ง ขาว หมายถึง โอ๊ะเอ๋ว แดง หมายถึง ถั่วแดง ดำ หมายถึงวุ้นดำแต่เอาจริง ๆ เราก็สั่งแบบปกตินี่แหละ ไม่ได้สั่งเป็นโค้ดอะไรเลย

 เดินเล่นไปเรื่อย ระหว่างรอเวลาตลาดเปิดตอน 4 โมงเย็น เห็นเก่า ๆ สวย ๆ หลายที่ บางที่ก็เสียดายที่ไม่มีคนดูแลปรับปรุง เดินไปเรื่อย ๆ เป้าหมายคือบ้านชินประชา











ได้เวลาหาของกินที่ หลาดใหญ่แล้วจ้า

 ถนนคนเดินภูเก็ต หลาดใหญ่ หรือ Phuket Walking Street
ที่ตั้ง : ถนนถลางตลอดสาย อยู่ในเขตเทศบาลนครภูเก็ต ตำบลตลาดใหญ่ อำเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต
เวลาเปิด-ปิด 16.00 น. - 22.00 น. 

เจอร้านขายของเล่นย้อนยุคด้วย หลายตัวน่าเก็บสะสมมาก













































หาของกินได้ไม่นาน ฝนก็ลงมาอีก ได้แค่เดินช้อปของนิดหน่อย ก็ต้องนั่งรถบัสกลับสนามบินแล้ว
รู้สึกภารกิจไม่สำเร็จเลย คราวหน้าต้องมาใหม่แล้วล่ะ 
บาย บาย ภูเก็ต แล้วเจอกันใหม่นะ :)

0 Comments